Tuzla Buz

Yaşayabileceğim bütün hayatlardan vazgeçtim. Tek bir hayat için. Seninle birlikte olabilmek için. Bütün zorlukların üstesinden beraber gelmek vardı seninle, tüm olumsuzluklara rağmen birlikte ayakta durmak. Ama yapamadık tuzla buz olduk.  Bu ilişkiden geriye bir daha hiç geçilmeyecek sokaklar, hiç dinlenmeyecek çok güzel şarkılar dışında hiçbir şey kalmadı.

Senin şu göğsüme düşürdüğün özlem yok mu...
Seni dizime yatırıp, sevmek vardır ki şimdi, ne zaman düşünsem şuramı yakar. Keşke bazı acılar ellerimizden tutsa. Ellerin ellerimde yıllarca kör düğüm olsa.

Eskiyi o kadar çok özlüyorum ki, bazen hala eskideymişim gibi davranıyorum sonra eskide olmadığım gerçeği yüzüme böyle tokat gibi çarpıyor. Yeniden benimle ol, benim ol. Bu hayata dair bir umudum ol, yalvarırım. İki adım ötemdeyken her gece sesini dinleyeceğime söz verdim ben kendime. Sözümü tutmama izin ver. Geri dön...