22 Mayıs 2014 Perşembe

Yalnızlığın Korosu



Hiçliğe uzanmış bir gece yarısı, bulanık sisli bir sabah.
İki kanaldan beslenen adam: Kadın, aşk ve belki biraz şarap.

Sen yalnızlığımın ikiz kardeşi. Bir yalnızlık korosu.
Söylenmeyen düşlerim, susmayan hıçkırıklarım, takati kalmamış halim.
İnzivaya çekilmiş mısralar.
Anlatabildiğim kadar sen, anlayamadığın kadar sensizlik.
Tek silahım cümlelerim...
Kendimi çok öldürdüm, gerçeği bulmak için. Unuttum bildiğim ne varsa, aklım kayıp bir yolcu.

Hiç yorum yok:

Ben Kendime Ne Yaptım?

Karanlık odasında gözlerini tavana dikmiş öylece bakıyordu. Kafasının içindeki tüm sorular gün yüzüne çıktıkça kendini dış dünyadan soyutlam...