Attığım kahkahaları
içten sanan insanlar var mesela işte buna da gülüyorum. Mutlu muyum? Tabi ki
evet, benden mutlusu yok. Hayatımın içine edip bir köşeye pısmışım nasıl mutlu
olmayayım değil mi? İnsan kendi hayatının düzenine eder mi demeyin lütfen! Öyle
bir eder ki yaşamadan kimse bilemez. “Şu yaptıklarımı düzelteyim belki işe
yarar” deyip iyice sıçıp batıran ben!
Duygularıma tercüman oluyor iç seslerim. Kendime kızıyorum
hep. “Olur olmaz şeylerde kendini ortaya atıyorsun hep. Neden ya neden?”
Yapsana hadi açıklamasını. Sevdiğin değer verdiğin insanlar hani nerede? Gene
bırakıp gittiler değil mi? Hiç şaşırmadım doğrusu. Bu sefer olur dediğin
şeylerin hangisi oldu? Söylesene! Cevabın yok değil mi? Salak gibi bir köşeye
sinip bunları düşünüyorsun işte! Bir de ağlıyorsun. Neye yarar ki bundan sonra?
Tekrar getirecek mi onu, sana geri? Cevabını bildiğin sorulardan hep kaçıyorsun
işte. Bir umut diyorsun küçük bir umut. O sende ki umut kelebekte de var
biliyorsun değil mi? Peki ya sonra ne mi oluyor? O da senin gibi sonsuzluğa
kavuşuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder