Yoksun işte, biliyorum. Hayat en acı yüzünü vuruyor yüreğime. Bakıp kalıyorum. Yastığım ıslanıyor her gece, sabaha kadar kurumuyor. Çaresi yok, bu yoksulluğun... Sensizliğin ve sessizliğin...
Dört duvar arasında sıkışmış bir beden gökyüzüne taşınan bir ruh ile birlikteyim. Düşünüp düşünüp gülümsemelerin içindeyim, unutamam hiçbirini hatıralar eskimiyor.
Apayrı yolların insanlarıyız biz şimdi. Tanımadığımız yerlerdeyiz fakat yaşanmışlıklar silinmiyor.
Peki hangi sebep döndürebilir ikimizi bu yoldan?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder