Bir şarkı denk geldi önüme, keşke gelmeseydi. Gözlerimin dolmasını bırak nehirler kuruldu kirpiklerimde. Dibine kadar yaşadım. Özlemi, acıyı...
Bomboş kaldım. Şimdiye kadar yaşadığım her şeyi bir anda unuttum. Ben ne zaman doğdum? Hala hayatta mıyım? Bu kalp ağrısı nereden çıktı? Yalvarırım Allah'ım dur dur şunu, bitsin bu gece. Bitsin ve aynı yerden devam edeyim.
Dişlerimi sıksam da fayda etmedi. Bütün gece içim acıdı. Gece yarısı değil gece yarası oldu bu bana.
Her şeyi unutsam da onu unutamam dedim. Kazınmış aklımın en ucra köşesine, çıkmak bilmiyor.
Terk edilmiş bir şehir burası. Tüm yüzü seninle kaplı, havası senin o cennetlik kokun. Hayır. Korkmuyorum. Hissediyorum, aslında yanımdasın. Sadece sol köşemde değil bütün vücudumu sarmalamışsın. Belli etmeden nefesime ortak olmuşsun bile. Yanımda olmasan bile var olman yetiyor.
Bu yüzden sabah "neden uyandım" yerine "iyi ki uyandım" demek iyi hissettiriyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder