Sol yanımı mesken tutmuş derin bir acı var ve bunu kimseye anlatamıyor oluşum beni mahvediyor. Dönüp dolaşıp nihayetinde yine aynı sebebe yeniliyorum, bitmiyor bu mağlubiyet. Bir yara ne kadar görmezden gelinebilirse o kadar görmezden geldim ama acım zerre dinmedi. Yıllar geçse de zarar görmüyor sevgim, aynı adama defalarca... Gözümü kapattığımda geliyorsan gözümün önüne bitmedi o sevgi, 1 yılda geçse 10 yılda geçse en baştaki kadar taze o sevgi. Döksem içimi sana, koysam avuçlarına. Sahi, toplayabilir misin kırdığın parçalarımı?
Bir adam var düşümde, tam dokunacakken uyandırıldığım. Kaburgalarımın arasına sıkıştırdığım bir adam var. Bitmeyen hikayem, ve kokun hala üzerimde, içimde kopan bi' şeyler, ve seni özleyen bir ben var.
Ölmem mi gerek başucuma gelmen için?
Ben ağlayarak kendime “yalvarırım düşme kalkamayız.” dediğim zamanı biliyorum siz bana çaresizlik nedir bilir misin diyorsunuz. "Neden beni sevmiyorsun?" diye bas bas bağırmak istiyor bir yanım, ama bu öleceğini bilerek uçuruma atlamak gibi bir şey, biliyorum. Hayatımın bundan sonraki kısmını yaşamak istemiyorum bünyem kaldırmıyor artık.
Bütün gülücükler senin olsun, benden bu kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder