Sen gidince benden kalbim kurudu, bin demlik çay unutuldu.
Geriye bir kuşlar kaldı, onlarda konuşmadı. Otobüs geçti, 3 kent içimden göçtü
gitti. Ama ben gidemedim. Olduğum yerde sayıp durdum. Eskiyi o kadar çok
özlüyorum ki, bazen hala eskideymişim gibi davranıyorum sonra eskide olmadığım
gerçeği yüzüme böyle tokat gibi çarpıyor. Özlemeye bile hakkım yokmuş gibi
sadece susup kalıyorum.
Konuşmuyor baktığım duvar, ses vermiyor karanlık. Hiçliğim
oldun vessalam. Yaşamaya hakkım olan onca şeyden uzak kalıyorum. Gittikçe
tükeniyorum diyemem, tükendim. Öyle bir acı ki bu zaman bile sızlıyor. İlk
ayrıldığımız gün midem yanıyordu, kalbimde akıl edemediğim bir sancı ve boş
bakıyordu etrafa gözlerim, ben hala o duyguların içindeyim. Yürek acısıydı işte
başka hangi acı yerini alabilirdi ki?
Bu gecelik bu kadar acı yeter. Şimdi ayrılıklar düşüne
dalıyoruz. Neyse ki anılar hala taze.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder