Hayatımın dönüp noktasında yanımda olan kardeşe ithafen

Bunu okurken gülmeni istiyorum çünkü duygusala bağlayıp ağlayacağını biliyorum.

Kardeş olmanız için aynı kanı taşımanız gerekmiyor. Anne ve babanızın aynı olması gerekmiyor demedim çünkü; annesini öz annem babasını öz babam diye sahiplendim. Öyle bir arkadaşlık ki bu canımı tereddüt etmeden verebilirim. İyi günümde demiyorum o benim hep kötü günlerimde yanımdaydı. İyi günlerinde yanında olan arkadaştan ne bekleyebilirsin ki? Menfaat üstüne kurulmuş bir arkadaşlık mesela? O eskidendi, yanımda hep öyle insanlar barındırmışım. Şimdi daha iyi anlıyorum dostluğun kavramını. Benim canım yandığında canı yanan, ağladığımda beni susturup kendisi ağlayan, mutluluğum da benden daha çok sevinip havalara uçan bir insandan bahsediyorum ben. Bir sır verdiysem bunu kimseye söyleme dememe gerek kalmadan “mezara kadar gidecek bu benimle” diyen bir arkadaş bu. Kaş göz işaretlerimden her şeyi anlayan, bir durum olduğunda ben konuşmadan, benden önce olaya atlayan “yeter ki sen huzurlu ol” deyip gülümseyen bir kardeşten bahsediyorum ben.

Her zaman çok şansız olduğumu dile getirirken bu konuda Allaha binlerce kez şükrediyorum. Çünkü o olmasaydı yaşadıklarımın hiçbirini atlamazdım. O kesinlikle hayatımda “İYİ Kİ VAR.”