O giderken arkasından bakıp kaldım sadece. Ne gitme diyebildim ne de ağlayabildim. Hayatım orda son buldu sanki. Kendi ölümümü gördüm ben. Bu ne kadar acı bilemezsiniz. Ölüden tek bir farkım, ruhumun bedenimde olmasıydı. O gittikten sonra 21 gramın benim içinse hiçbir önemi yoktu artık.
Ağladığımda susturup alnımdan öpen, güldüğümde iç çekerek beni izleyen, şımarıklıklarıma dayanan ve beni koruyup kollayan adam gitmişti hayatımdan. Ve ben bu yaptıklarına o kadar alışmıştım ki…
Ondan sonra yaşamak anlamsızdı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder