Yaşadığımız her şeyi kendimize pay biçiyoruz, bir daha yapmamak üzere. Fakat yaptıklarımızdan hiçbir zaman pişman olmamak kaydıyla. Bir de her hikaye mutlu sonla bitmiyor tabi ki. Alışagelmiş acılarımızı belli etmemekle meyilliyiz, gözyaşlarımızla birlikte...
Çünkü kendimizden çok başkalarını düşünmekte ısrarcıyız. Dışarıya mutlu gözükmek için elimizden geleni yapıyoruz, büyük bir başarıyla. Ayağımıza yeniden batacağını bilsek de kalp kırıklarımızı halının altına süpürmekte de iyiyiz doğrusu. İçimizdekileri söyleyemedikçe biriktiriyoruz ve dolmamak için sabrediyoruz. Kalp kırmamak için kaçıyoruz. Yeni insanlarla tanışmaktan çekiniyoruz.
Çünkü biz umutsuz insanlarız...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder